μεθορμώμαι

μεθορῶμαι, -άομαι (Α)

ορμώ πίσω από κάποιον, καταδιώκω κάποιον («ἐγὼ τὴν πέρσα μεθορμηθεὶς σὺν Ἀθήνῃ», Ομ. Ιλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < μετ(α)-* + ὁρμῶμαι].